Οταν θα φτάνουμε
(Γιωτης Λαμπρου)

Θα απογεμίζει η μέρα οταν θα φτάνουμε
στ’ Αη Σέργη τα ξηραμένα τα λειβάδια
Θα φανούν λευκά τα πλινθόσπιτα
πίσω απο των δέντρων τα κλωνάρια

Μακριά θ' ακούονται σκυλιών γαυγίσματα
εσπερινή καμπάνα θα σημαίνει
στη βρύση γελάδια θα ποτίζονται
ο Παπά-Μιχάλης θα προσμένει

Θα περπατήσουμε στες στράτες μας
με μυρωδιά πορτοκαλιών πλυμηρισμένοι
Θα μας ευχηθούν το «καλως ήρθατε»
οι Αγιοι μας, φανερά ευτυχισμένοι

Με κουρασμένα χέρια θα ξεριζώσουμε
του καιρού τ' αγκάθια και τα χόρτα
της κλειστής μας εκκλησιάς θ' ανοίξουμε
τη γαλανή, τη ξύλινη την πόρτα

Κερί παντοτινό θ’ ανάψουμε στους ήρωες μας
μνημόσυνο λαμπρό, ευλογημένο, ωραίο
χρυσοκεντημένο εικονοστάσι θα κάνουμε
στο Χαράλαμπο και στον Ειρηναίο

Στου Αυγουστιάτικ’ ουρανού τη σκέπη
Θα γέρνουν κορμιά αποκαμωμένα
στο χώμα της πεντακάμαρης αυλής
τ’ όνειρο αληθινό, δεν θάναι ψέμα

Θα γλυκοχαράζ’ η χαραυγή
Θα βαθι' ανασαίνουμε στο διάβα μας
στη Σαλαμίνια θάλασσα μαζί
Θα ρίξουμε το τάμα μας.

Τα ερπετά του χωρκού μου
(Πανίκκος Αιμιλίου - Παράφραση)

Κάποτε πίσω στο χωρκό τ' Αη Σερκού τα μέρη
εσκότωννα τα ερπετά Σιειμώναν Καλοτζιαίρι

Τες σιελεντρούνες τα θερκά, τες φίνες τες κουφάες
τες όσιεντρες τους μισιαρούς, μα τζιαί τους κουρκουτάες

Είμουν μιτσής τζιαί δεν είχα ιδέαν που χλωρίδα
για ζωϊκό βασίλειο που το λαλούν πανίδα

Τωρά ποδά στην προσφυγιά θυμούμαι τα με πόνο
μακάρι να ξανάφερνα πίσω τον μαύρο χρόνο

Τζι αντί να τα εσκότωνα τότε που είμουν νέος
τζιαί γιω να τα προστάτευκα με θαυμασμό τζιαί δέος

Που πάω σαν προσκυνητής στ' ’η Σερκού τα χώματα
θαυμάζω κάθε ερπετού την χάρην τζιαί τα χρώματα

Μέσα μου αζουλεύκω τα που μείναν εις τη γην τους
τζιαί νοιώθω κάπως ένοχος για την παλιά σφαγήν τους

Τ' ’η Σερκού τα ερπετά έντομα τζιαί πουλλούθκια
σέβουμε τα τζιαί νοιώθω τα τζιαί τζιείνα.... χωρκανούθκια!

Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΑΗ ΣΕΡΚΗΣ

Χωρκο μου Αη Σερκη μου του Βαρωσιου καμαριν
Επιασαν τζιαι τουρτζιεψαν σε οι βαρβαροι κουρσαροι
Χωρκον μου ηρτα να σε δω, να δω τες γειτονιες σου
Μα’ χασες τζιειν τα καλλη σου τζιαι τζιειντες ομορκιες σου...
Δικλω ποτζιει, δικλω ποδα να δω τα σπιθκια τα δικα μας
Μα εν παντου εριπεια τζιαι ‘ραην η καρκια μας
Το σπιτι του Φορσου τ’ Αντζιελη τ’ ανωη του Σταυρεντα
Μα εναφηκαν οι αχαροι ακομα ουτε πετρα
Ετσι ξεκινησα τζιαι γιω με ματια βουρκωμενα
Τζιαι ηρτα εις την Λεμεσο τζιαι γραφω γιω για σενα
Γραφω τουντα τραουδκια μου εγιω για τα χωρκα μας
Να τα θωρουν οι χωρκανοι, οι νεοι να θυμουνται
Τζιαι οι παλιοι να βλεπουσι τζιαι να αναρωτουνται
Να μην χαθουν οι ριζες μας, ουτ’ ο πολιτιμος μας
Παλε με γρονια με τζιαιρους, εννα ρτει ο γυρισμος μας

Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΑΗ ΣΕΡΚΗΣ

Εγιωνη ο Μακαριος εντζ’ ειμαι Μουτταγιτης
Ειμαι που την Αμμοχωστον τζ’ιειμαι Αη Σερκητης
Προσφυγας στην πατριδα μου ητανε το γραφτο μου.
Ειναι κοντα τζιαι δεν μπορω να παω στο χωρκο μου...
Επιασαν το οι Τουρκαλλοι τζιαι καμαν το δικον τους
Ομως εγιω εννα καρτερω στο τελος της ζωης μου
Να παω εις τον τοπο μου να πνασει η ψισσιη μου.
Σαραντα χρονια προσφυγας εγιω στην Μουτταγιακα
Να παω εις τον τοπο μου τζι’ ας μεινω σε παρακκα.
Τζιαι να ξυπνω καθε πρωι να μπαινω μεστην βαρκα
Να μπαινω μεστην θαλασσα τζιαι να ψαρευκω ψαρκα.
Να πιαννω τ’ αυτοκινητο τζια να γυριζω το χωρκον
τζιαι να πουλω τα ψαρκα
Να μπαινω μεστον καφενεν τζιαι να μιλουμε ουλλοι
Να νοσταλγουμεν τα παλια που ειμασταν σκαπουλλοι.

 Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΑΗ ΣΕΡΚΗΣ

Θελω να παω εσσω μου, να παω στο χωρκο μου
Σοτ σπιτι που γεννηθηκα, στο σπιτι το δικο μου
Να πιασω το ποδηλατο, να δωκω τον γυρον μου
Να παω στο λακκο τον γλυτζυν, να πιω που το νερον του
Να παω τζιαι στου Σσιακαλλου να πιω τζιαι τον καφε μου
Να παω στον Χρυσοστομο, τζιειπανω που τ’ αμπελια
Που πινναμεν τες μπυρες μας που ημαστιν κοπελια
Υστερα, να πιασω τζιεινον το στενο, τζιεινον το μονοπατι
Να παω τζιαι στον Αγιον Σεργιον, να αναψω το κερακιν
Υστερα, να πιασω τζιεινον το στενο, τζιεινον το μονοπατι
Να παω στους προγονους μου ν’ αναψω το καντηλιν
Μα ηβρα σκαμμενα μνηματα τζιαι τους σταυρους σπασμενους
Τζιαι λουθηκα τα κλαματα, με κλαμαν τζιαι με πονους
Εψηλωσα τα σσιερκα μου εις τον Θεο τζιαι ειπα
Ας οψονται οι αιτιοι που ηταν η αιτια, τζιαι φερασιν στη Κυπρο μας την βαρβαρη Τουρκια
Ηρταν καμποσοι Τουρκαλλοι που την Ανατολιαν
Τζιαι πιασασιν τα σπιθκια μας τζιαι την περιουσιαν
Βαστα καημενο μου χωρκον, αντεξε την σκλαβκια σου
Παλαι θα σ’ ελευθερωσουνε συντομα τα παιθκια σου
Αφηνω ομως μιαν ρητζιαν εγιω εις τα παιθκαια μου
Που να πεθανω εθθελω εμεναν να με θαψουν
Να πιασουν καμποσα κλωνια να βαλουν να με καψουν
Να πιασουν καμποσον σταχτο να πιασουν να φυλαξουν
Τζιαι οταν θαρτει λεφτερια, στους ταφους των προγονων μου να πασιν να με θαψουν.

Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΑΗ ΣΕΡΚΗΣ

Ο Αη Σερκης που λαλουν εμεν εν το χωρκο μου
Επιασαν το οι Τουρκαλλοι τζιαι καμαν το δικον τους
Καρτερα με χωρκουιν μου τζιαι να ξαναρτω πισω
Στην εκκλησσιαν τ’ Αη Σερκου να πα να προσκυνησω
Να παω τζιαι στην θαλασσα τ’ Αη Σερκου να πα να κολυμπησω
Χωρκον μου τζι’ αν αλλαξασιν εσεν το ονομα σου
Μεστες καρκιες μας εμεινεν ασβεστον τ’ οραμα σου

Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΓΙΑ ΤΟ ΒΑΡΩΣΙ

Ηρτ’ αποψε στην παρεα σας, για να σας τραουδησω
Να πω για το Βαρωσι μας να σας το ενθυμησω
Το εβδομηντα τεσσερα επιασαν το οι Τουρτζιοι
Τζιαι τα δεντρα ξεραναση τζιαι οι πορτοκκαλιες σου
Τζιαι χασες τζιειντα καλλη σου τζιαι τζιειντες ομορκιες σου
Βαρωσι μου περιμενε τζι’ εννα ξαναρτω πισω
Στο κεντρο που ν’ ο Παρνασσος να πα να τραουδησω
Σαραντα χρονια εν πολλα που εισαι σκλαβωμενο
Τζιαι εισαι ακατοικητο τζιαι εισαι γερασμενο
Περιμενε Βαρωσι μου τζια’ εννα ξαναρτω πισω
Στην εκκλησσιαν τ’ Αη Λουκα να πα να προσκηνυσω
Τζιαι στην χρυση σου την ακτη να πα να κολυμπησω
Περιμενε Βαρωσι μου, ανοιξε τες αγκαλες
Τζιαι τα παιδκια σου εννα ρτουσι να αναψουνε λαμπαδες

Μακαριος Αγγελη  Χατζηαντρίκκα

ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΑΛΟΥΣΑ

Ηρτ’ αποψε μεστην παρεα σας για να σας τραουδησω
Να πω για την Γιαλουσα μας να σας την ενθυμισω
Γιαλουσα μου πενταμορφη της Κυπρου ξακουσμενη
Οι Τουρτζιοι σε επιασασιν τζιαι εισαι πληγωμενη
Ηρταν καμποσοι Τουρκαλλοι που την Ανατολιαν
Τζιαι πιασαν μας τα σπιθκια μας τζιαι την περιουσια
Κρατα καλα Γιαλουσα μας αντεξε την σκλαβκια σου
Θα σε ελευθερωσουνε τζιαι σενα τα παιδκια σου
Γιαλουσα, εισαι ξακουστη σ’ ουλλην την οικουμενη
εφκαλλες κοπελλες ομορφες τζι’ αδρωπους φουαρταες
Μα τωρα εκαταντησαν τζιαι ειναι φουκκαραες
Εχασασιν τα σπιθκια τους τζιαι τες περιουσιες
Τζιαι μεινασιν απενταροι μα καμνουσι θυσιες
Γιαλουσα μου περιμενε, ανοιξε τες αγκαλες
Τζιαι τα παιθκια σου εννα ρτουσι με ουλλες τους τες χαρες
Να παμεν τζιαι στον Αγιο του Καρπασσιου Ανδρεα
Να αναψουμεν τζιαι το τζιερι με ουλλην την παρεα
Να παμεν στην Αφεντρικα να αναψουμε λαμπαδα
Γιατ’ ουλλοι στη παρεα μας το ειχαν κανει ταμαν
Θεε μου καταξιωσμε ας εν τζιαι στ’ορομα μας
Να παμε στην Γιαλουσα μας να πνασει η καρκια μας

Μακαριος Αγγελη  Χατζηαντρίκκα

ΛΥΣΗ

Ω Λυση μου πενταμορφη της Κυρπου ξακουσμενη
Οι Τουρτζιοι σε επιασαση τζιαι εισαι πληγωμενη
Εβκαλες τοσους ηρωες μεστο πενηντα πεντε
Μεσα στους ηρωες σου τους πολλους ηταν τζι’ ο Αυξεντιου
Που ξεβηκεν παστα βουνα την Πρωτην Απριλιου
Βαστα καημενη Λυση μας, αντεκε την σκλαβια σου
Οι Τουρτζιοι εννα φυουσι να πασειν στα χωρκα τους
Να πασιν στη Καραμανια τζιαι στην Ανατολιαν
Τζιει πανω εν τα μερη τους, το γραφει η στορια
Τζι’ εννα ρτουμεν εμεις ξανα τζιαμαι στην Παναγια
Να παμεν εις τα σπιθκια μας να πνασει η καρκια μας
Να λειτουρκησουμε την εκκλησσιαν εμεις τζιαι τα παιθκια μας
Δικα εν τα μνημεια σου, εμας τζιαι των προγωνων
Η Λυση εν Ελληνικη αιωνες των αιωνων

Μακάριος Αγγελή Χατζηαντρίκκα

ΓΙΑ ΤΟ ΧΩΡΚΟ ΜΟΥ

Ξεκίνησα που Λεμεσό τζιαί πήα στο χωρκό μου
τον Αη Σέρκη π' αγαπώ τον τόπο τον δικό μου
Ήβρα μιάν πέτρα τζι' κάτσα τζι' έκλαια, τον πόνο τον δικό μου
Γιατί οι Τούρτζιοι εχάλασαν το σπίτι το δικό μου
Έκατσα στα χαλάσματα τζι' εγραψα, το ποίμαν το δικό μου
Με πληγωμένη την καρκιά έκατσα για να γράψω τα τραούκια μουν μόνο για τα χωρκά μας, που τα χωρώ που μακρυά τζιαι κρούζει η καρκιά μας.
Χωρώ τον Πενταδάκτυλο, τον βλέπω τζιαι δακρύζω
το σπίτι που γεννήθηκα του Τούρκου εν χαρίζω
Νά παω εις τον τόπο μου έτσι εννά 'συχάσω
το σπίτι που γεννήθηκα εν θέλω να ξιχάσω

Γιαννούλα Χαρτούπαλλου Κληρίδη.

Εγώ γεννήθηκα στην Προσφυγιά
Και δεν σ' έχω γνωρίσει
Είμαι παιδί σου ’η-Σέρκη μου
Και σ' έχω αγαπήσει.
Η μάνα μου ήταν μικρή
Και μνήμες δεν έχει

Εμάθαμεν όμως πολλά απο τη γιαγιά
Που όλα τα κατέχει.
Η γιαγιά μας λέει

Παράδεισος αληθινός ήταν ο ’η-Σέρκης
Ήταν μαργαριτάρι
Και που τα γύρω τα χωριά
Έλαμπε σαν λάμπει το φεγγάρι.
Ήταν κομμάτι του ουρανού
Που το φωτίζαν τ' άστρα
 

Αμμόχωστος, Σαλαμίνα, Έγκωμη, Απ. Βαρνάβας
Κοντά του ήταν τα Φωτεινά Κάστρα.
 

Θεέ μου σε παρακαλώ 
Την Κύπρο μας να σώσεις 
Και στον ’η-Σέρκη μας
Ελευθεριά να δώσεις.
Να σπάσουν τα δεσμά του
Τζιαι τότε όλοι οι χωριανοί
Να ξαναρθούν κοντά του.
Τον ’η-Σέρκη και ’γιο Βάκχο
Όλοι τους να τιμήσουν 
Και με ευλάβεια πολλή 
Το τάμα τους ν' αφήσουν.

Γιαννούλα Χαρτούπαλλου Κληρίδη

Γεννήθηκα σ' ένα χωρκό που ήταν μαργαριτάρι,
Τζιαι που τα γύρω τα χωρκά έλαμπε σαν λάμπει το φεγγάρι.
’η-Σέρκη το λαλούςαν τζιαι πολύ το αγαπούσα.
Χαρκούνται πως εξεχάσαμε τους τόπους τζιαι τη γή μας
Μα πάντα τζείνα βρίσκουνται στο νού τζιαι στη ψυσιή μας. 
Αη-Σέρκη μου ήσουν ενα στολίδι 
στους τόπους που εζούσαμεν ήσουν το δακτυλίδι. 
Κανένας δεν εβρέθηκε όμως να σε γλυτώσει, 
Μόνον η πίστη στο Θεόν ελπίζω να μας σώσει. 
Θεέ μου σε παρακαλώ κάμε μου τούντη χάρη,
Τζύστερα ας έρτει ο αρκάτζιελος κοντά σου να με πάρει.

Μακαριος Αγγελη Χατζηαντρίκκα

 ΑΗ ΣΕΡΚΗΣ

Ξεκινησα ενα πρωι να παω στο χωρκο μου,
αλλαξαν του το ονομα τζιαι τες επιγραφες του.
Χωρκο μου τζιαν αλλαξασιν ακομα τζιαι τους δρομους
θα παμεν εις τα σπιτια μας που καμα τοσους κοπους
Να παω εις τον τοπο μου, ετσι εννα ησυχασω
Τον τοπο που γεννηθηκα εν θελω να ξεχασω
Θεε μου καταξιωσμε να ξαναπαω πισω
Στους δρομους τ' Αη Σερκη μου να πα να περπατησω
Τζιαι στον Αη Σερκη τζιαι Λιμνια να πα να τραουδησω
Τζια στην πλατεια του χωρκου να παω να γλεντησω

Αντρεας Εργατιδης

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

Τα μαθκια μου εθαμπωσαν.. εκτυπαν η καρκια μου
το σπιτι που μεγαλωσα.. εθωρουν το μπροστα μου
επιασαν με τα κλαματα.. που ειδα το χωρκο μου
το σπιτι π' αναγιωθηκα.. το σπιτι το δικον μου
εθωρουν το ομπρος μου.. το σπιτι το δικο μου
εσπασα το παραθυρο.. εμπηκα σαν τον κλεφτη
θωρω το τζιαι αροθυμω.. Θεε μου φκαρμε ψευτη
πανω στες σκαλες που μωρον .. εβουρουν πανω κατω
το σπιτι μου το πατρικο.. καμνει με ανω κατω
εξερανεν τζι' η λεμονια.. ποιος εννα την ποτισει
εισσιεν σου τζαι μιαν μυρωθκιαν.. εσσιερετουν η φυση
ουλλα τζι' αν τα περιμενα .. τα μνηματα τζι' οι ταφοι
το διπλανον του γειτονα εκαμαν το χωραφι..
ηρταν στο νου μου τα παλια.. τα λογια του παππου μου
αμα πεθανω βαρτε με μαζι με τους δικους μου
σαν το πουλλι που εν πετα μες τουντον ξενον τοπο
αμα πεθανω βαρτε με.. αν δεν σας καμνει κοπον
ναμαι τζιαι γιω κοντα σας.. παρτε με μιτα σας
τα λογια του παππου μου... ηρταν ξανα στο νου μου.

Στιχοι - Μουσικη Αντρεας Εργατιδης. Ακουστε το τραγουδι εδω

Γιωτης Λαμπρου - Σατυρικο

ΚΑΤΑΝΟΗΤΟ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΗ ΣΕΡΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑΝ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ

(Απολογουμαι εκ των προτερων αν οποιοσδηποτε συγχωριανος θιγεται. Καμμια προθεση εκ μερους μου)

Αη Σερκη μου

Θα ρθεις σαν αστραπη - θαχει η Κυπρος γιορτη
Θαλασσα, γη και ουρανος - στο δικο σου φως
Θα μεθυσουμε ολοι μαζι - με τ’ αη Βαγχου το κρασι
Εφτα τ’ Οκτωβρη ξανα - Θα ντυθουμε ολοι στα λευκα
Λειτουργια μελλοντικη - ολοι Αησερκιτες μαζι
Αριστεροι και δεξιοι - Ζωντες και νεκροι
-----------------------------------------------------------
Παρον τζε ο Παναης της Τσουτας... που πουλαν παστελλακι
Τζε γοραζαμεν το οι φτωshοι... δκυο μπακκιρες το κομματι
-----------------------------------------------------------
Ο Αντρεας τ’ Αγγονα θα συρει τον χορο
Ποξω που τον καφενε του Ποτη του Τσιγκω
----------------------------------------------------------
Ενναρτει τζ’ ο Αντωνης ο Κυπρος με το καρο
Ακομα τζ’ ο Σταυρης του Πιννα με τον κλιαρον
-----------------------------------------------------------
Εννα στηθουν νταουλια τζε βκιολια
Εννα χορεψει τζ' ο Αντρικκος του Λουφκια
----------------------------------------------------------
Πιο περα, στον καφενε του Γιωρκη του Παπα
θα παιξουμε τταβλι, πιλοττα τζε πρεφα ξανα
-----------------------------------------------------------
Ο Ρενος, ο Μουχτος, οι αρφουες του Πιστολια
Εννα σερβιρουν ζουκκιν, κρασι τζε που τον Κολυμπον πινολια
-------------------------------------------------------
Τζε που τα shερκα της Αννους να φαμεντε αφελια
Τζε του τριανταφυλλου παγωτο, του Σπλινγκου, του Κουνελια
-----------------------------------------------
Στα καρβουνα να βαλουμεν ολοκληρην την Λοττα
Να φαμεντε, να πιουμεντε με τον Φωσην του Λοππα
---------------------------------------------------------
Να σφαξει τζε την ορνιχαν ο Αντωνης του Ηλια
Που τρεις φορες τον αφηκεν ο δασκαλος ιδιαν
--------------------------------------------------------
Για ποπαστον να φαμεντε μελιν, με αναριν αναλατην
Να παμεν ουλλοι κατα τζει, στην ταβερνου του.... Τραβα Την
-------------------------------------------------------
Εφτα τ’ Οκτωβρη χωρκανοι – Παναυριν μεαλον θα γενει
Ο Τουνγκος τζε ο Ζαρτυλος, θα παιζουν την κιθαρα
Τζε μεις ποτζιει να κλεφτουμεν τον παγκο του Τοτταρα
-------------------------------------------------------
Να μαζευτουν γυρο-γυρο τζε ομορφες κορουδες
Τζε να φωναζει ο Κλαντης πουλω τζιαι εικονουδες
-----------------------------------------------------------
Ο δε Γιαννης της Μορφινης ν’ ανοιξει τες καντινες
Να παν να φαν τυροπιττες οι χωρκανες Κατινες
----------------------------------------------------------
Τζε να φανει τζιαι που ποτζιει ο Ιαπωνας, ο τζιυρης του Σταυκα
Τζιαι να φωναζει τζ’ ο Πουλλης -- Α μανα πεινω,
Πατατες με ταυκα!
------------------------------------------------------------
Τζε υστερα που το γλεντι τζε τον παshama – κατα το
βραδακυ - να παμεν ουλλοι σινεμα – οι μισοι στου
Πουγιουρου – τζι' οι αλλοι μισοι στου ....Φιλιππακη
------------------------------------------------------------
Εργον να δουμεντε καλον, του Κουρκουλλου –
ηθοποιου μεαλου - Μα απ οτι εκαταλαβα εννα τα καμει
θαλασσα -- Ο Γιωρκος ο γιος του shιαλου
--------------------------------------
Τζε με το χαραμα του φου να παμεν Σαλαμινα
Τζει παστην καμπανοπετραν του Chιμπουρλου καμαριν
Τον τοπον που εκουρσεψαν οι Τουρτζιοι οι βαρβαροι
Τελος, σας παρακαλω μαζι να γωνιστουμεν
Αφηστε την μιζεριαν τζε λατε να χαρουμεν
-----------------------------------------------------------
Γιατ’ ειπαν μας εβρεθηκεν.... του πετρολαου φλεβα
τζε βουρησεν ο shακαλλος μαζι με τον Χολεβα
Να φερουν που το Ισραηλ πολλα καλα μαντατα
-----------------------------------------------------------
Μ’ αντι γι’ αεριο φυσικον, εφεραν μας το λαιν το καλον
να καμουμεν σαλατα
----------------------------------------------------------
Τζε οι Εβραιοι ειπαν τους... τους Τουρκους με φοαστε.....
τζε ννα τους σασω εγιω καλα...
Απλα εσεις μονιαστε
------------------------------------------------------
Μα εκαμαν τα she-she γιαγνι - τζε ουλλα της πουτανας..
Μα ευτυχως επεμβηκεν... ο Γιωρκος της Ζουβανας
-------------------------------------------------------
Ατε.. συ γειαν φιλε Γιωρκο μου - τζε μεθυσε - με τ’
αλκοολ της μπυρας .... Σε δεκα χρονια υποσχομαι..
εννα shεστεις της λιρας

Γιωτης Λαμπρου

Copyright ©2014 Yiotis Lambrou - Web Design by Yiotis Lambrou. Photo partly elaboration: Yiotis Lambrou.